هر کس برای خودش خیابانی دارد... کوچه ای... کافی شاپی... و شاید عطری... که بعد از سالها... خاطراتش گلویش را چنگ میزند!

خدایا التماست میکنم همه دنیایت ارزانی دیگران ولی انکه دنیای من است مال دیگری نباشد

گذشت ، دیگر آن زمان که فقط یک بار از دنیا می رفتیم
حالا یک بار از شهر می رویم …
یک بار از دیار … یک بار از یاد … یک بار از دل … و یک بار از دست …

آدم ها برای هم سنگ تمام می گذارند

امــا نه وقتی که در ميانشان هستی ، نـه !!!

آنجا که در ميان خاک خوابيدی ، “سنگِ تمام” را می گذارند و می روند …

اگر درد داري تحمل كن...
روي هم كه تلنبار شد
ديگر نميفهمي كدام درد از كجاست...
كم كم خودش...
بي حس ميشود!!

زندگی مثل آب توی لیوانه ترک خورده میمونه

بخوری تموم میشه

نخوری حروم میشه

از زندگیت لذت ببر چون در هر صورت تموم میشه . . .

ارزش خودت را بدان ...

بدان ک تو

قرار است چشمانت گرما بخش مردی باشد

قرار است آغوشت لطیف ترین جایگاه مردی باشد

قرار است موهایت نوازش گر بی خوابی های مردی باشد

قرار است شخصیت اوج غرور مردی باشد

پــــــــــــــــــــــس لطفا مراقب خودت باش

به سه چیز تکیه نکن ، غرور، دروغ و عشق

آدم با غرور می تازد

با دروغ می بازد

و با عشق می میرد . . .

تازه فهمیدم منم دروغ گویه خوبیم
دلم پر از غمه ! حالم اصلا خوب نیست
اما هرکی بهم میگه :امروز چه طوری؟
بهش لبخند میزنم میگم :خــــــــــــــوب ...

خنــده ام می گیـــرد
وقتــی پــس از مــدت ها بی خبـــری
بی آنکــه ســـراغی از این دل ٍ آواره بگیـــری
می گـــویی : دلم برایت تنــگ اســت
یا مــرا به بازی گرفتــه ای
یا معنـــی واژه هایــت را خوب نمیدانــی
دلتنــــگی ارزانـــی ٍ خودت . . .                             

سـرد اسـت و مـن تـنهایـم “
چـه جمـلـه ای !
پــــُر از کـلیـشه ...
پـــُـر از تـهـوع ...
جـای ِ گـرمی نـشستـه ای و می خـوانـی :
” ســرد اسـت “...
یـخ نمـی کنـی ...
حـس نـمی کنـی ...
کـه مـن بـرای ِ نـوشتـن ِ همیـن دو کلمـه
چـه سرمایـی را گـذرانـدم ...

دیگر حتی
توان به یاد آوردنت را نیز ندارم...
چه بیرحم است روزگاری که
خواسته یا ناخواسته
تو را آورد و تو را برد...
تا اینک من بمانم
و اغمای خاطراتت...